•°••♥pemb€sinti♥••°• | Her Şey Bir Gülümseme ile Başlar |

Yazmayalı, yazamayalı oldu bi hayli.. Aslında hep buralardayım ama elim ne post, nede yorum yazmaya gitti..
Hani bazı anlar vardır ya; konuşamazsın, konuşsan anlatamazsın.. Susarsın ve anlaşılmayı beklersin..
Öyle bir hâldeyim işte.. Zaten ben hep böyle zamanlarda susarak konuşanlardan olurum, susarım.. suskunluğumla anlatırım herşeyi...
.
Milletçe ardı arkası kesilmeyen olaylar yaşadığımızdan, öyle bir ruh haline sahip oldum ki.. Oturup izlemek, birşeyler yapamamak, sadece seyirci olmak yıpratıyor benliğimi/zi... Bir yarayı sarmaya çalışamadan - ki şehit yarası sarılamaz -, diğer bir yara açıldı bedenlerimizde.. Dün akşam Adana'da bile hava acayip rüzgarlı, soğuktu. Kim bilir Van'da nasıldı.. Eve gidiyorum başımı yastığa koyuyorum ama, bir an olsun aklımdan çıkmıyor ne asker abiler, nede depremzedeler.. Şehitliği bir türlü kabullenemiyorum, kabullenmeyeceğim de, ama deprem bir felaket sonuçta.. Allahım daha şehit haberleri duyurmasın bizlere. amin. Depremle ilgili dolaşan pek çok söylenti var.. Kimi diyor oh oldu yanlarına mı kalacaktı, kimi diyor devlet ırak'a bomba attı ondan deprem oldu, kimi diyor o kadar şehitlerimize toprak bile sessiz kalamadı, kimi diyor dış güçlerin oyunu, vs vs vs.. O kadar şey söyleniyor kii, eminim dahada söylenecektir, ama bir gerçek var oda şuan oradaki insanların zor durumda oldukları.. "Bana öğretilen > Düşene birde sen vur değil! > Düşene elini uzat ama öyle havadan değil, yanına eğil, çömel, sende onun kadar yere yakın ol, öyle uzat elini!".. Çok şükür ki uzatılan ellerin sayısı her geçen gün çoğalıyor, buda beni acayip gururlandırıyor, duygulandırıyor, o kadar mutlu oluyorum ki.. Ben belki yaşım gereği, belki hafızamın zayıf olduğundan bilmiyorum neden ama ilk defa bu denli tek yürek olduğumuzu görüyorum, gerçekten herkes birşeyler yapıyor, çabalıyor.. Fakiri de, zengini de elinden geleni fazlası ile yapmaya çalışıyor.. Buda bizim nasıl tek vücut olduğumuzu, olabileceğimizi gösteriyor.. Gönül isterdi ki, başımıza bir felaket gelmeden kardeşçe yaşayalım ama olmuyor işte.. İlla birşeyler yaşanacak ki birbirimizin değerini anlayacağız.. Ben " Her şerde, Bir hayır" olduğuna da inanıyorum.. ve diliyorum ki bu felaket hepimize ibret olur da, kardeşçe yaşamayı öğreniriz, öğretiriz..
.