Huzur Sokağı.. Huzur Verdi..

Çok sık kitap okuyabilen bir insan değilim.. Zaman zaman, öneriler üzerine okuyorum.. " Huzur Sokağı" da öneriler üzerine okuduğum bir kitap oldu..
Hani okuduğumuz bazı kitaplar vardır; bitsin, elimden düşsün artık deriz.. Son sayfanın gelmesini iple çekeriz.. Tat vermez, ama başlamışızdır ve bitirmek istiyoruzdur.. Kitabı sırf bitsin diye okuruz.. Bence okuduğumuz kitap bittiğinde, iyi ki okumuşum dedirtmeli bizlere.. İyi ki elime almışım seni dedirtmeli.. Tat vermeli.. Hatta bitmesi üzmeli bizleri.. Niye bittin dedirtmeli, hatta ve hatta bitmeyeceksin, bitemezsin uleeeynnn dedirtmeli :)))

Bu kitap bana niye bittin dedirtti.. İyi ki okumuşum dedirtti.. Öyle bir anda okudum ki bu kitabı ilaç gibi geldi.. İyiliğin hâla var olduğunu hatırlattı, uzaklarda bir yerlerde de olsa vardı iyilik, bu bana yetti.. Bencil olmayan, komşusunu kendinden önce düşünebilen, sokak kedilerine çocuğuymuş gibi davranan insanlar vardı.. Çocukların top oynama sesinden mutlu olan, toplarını bıçaklamaya çalışmayan insanlar vardı.. Ve bütün bunlar o kadar güzel bir şekilde islami motifle anlatılmış ki.. Ben çok çok beğendim.. Kısacası okumanızı çok çok çoook tavsiye ederim.. Bana güvenin pişman olmazsınız :)

... Gülümsemeniz Eksilmesin ...

♥