Ben En Çok Hiç Sevmemişlere Üzülürüm

Birini sevmek, kendimiz için yapılması gereken bir eylemdir. Onun hak etmesiyle, karşılık vermesiyle, doğru veya yanlış kişi olmasıyla ilgili sorunlar, ilişkinin problemleridir. Aşkı bağlamaz!

İnsan, en azından bir kere şöyle dolu dolu aşık olmalıdır. İçinde mantık olmayan, saçma bir yolda sürüklenmelidir. Aşk ateşiyle kavrulup, kendini yakmalıdır. Acı çekmelidir. Göğsünü gere gere aşık olduğunu bağırabilmelidir.

Özlemek nasıl bir duygu öğrenmelidir. Kalbinin hızla çarptığını, nefes alışlarının sıklaştığını, kendinden daha fazla birini düşünmenin ne demek olduğunu bilmelidir...
Feda etmek, vermek, beklemek, hasret çekmek, sevginin getirisidir. Bunların ağır olduğunu mu düşünüyorsunuz? Aşk, hepsine değen bir duygudur! Sonunu, önünü, ardını düşünmeden mutlu olmak, ancak içi sevgiyle dolup taşan birisi tarafından gerçekleştirilebilir.

Ben en çok, hiç sevmemişlere üzülürüm. Dünyanın malına bile Sahip Olsalar Eğer Hiç Sevgiyi Tatmadılarsa Fakirlerdir, Eksiklerdir...Sevgiyle tanışmamış bir yüreğin acemiliğini ve kabalığını hemen fark edersiniz. Kalbi ıslah olmayanın, yaşamı nesneldir. Onun istekleri sadece dünya zevklerini kapsayabilir. İçine sevgi olmayan yaşam pahalıdır. Arkanıza Dönüp Bi Baktığınızda Ne İçin Yaşamış Olduğunuza Daha da Geç Olmadan Sevip Sevmediğinize Bir Bakın...

Bırakın Kalbinizi Bulsun Kalbini :)

Hapsetmeyin, Yalnız Bırakmayın, Üzmeyin, Üzülmeyin...

Bırakın Çıksın Dolansın. Dış Dünyayı Tanısın. İlla Mutlu Dönecek Dİye Bir Şart Yok.Acı da Aşkın Meyvesidir ve Yenmesi Bilinmelidir... (Sevgiyle Kalın)

... Gülümsemeniz Eksilmesin ...

♥