Bebeğimden..

Ben bebekim şuan.. Hep hazıra konuyorum.. Annem işten yorgun gelip, birde benim peşimde dolanıyor, çünkü şuan elde avuçta duramıyor her şeyi keşfetmek istiyorum.. Ama annemin yüzü, gözleri bana bakarken öyle tatlı ki! daha da kudurasım geliyor ama onun yorgun bedenine kıyamıyorum.. Onunla baş başa kalabilmek için gece uyumuyorum, onu da uyutmuyorum, kısılmış gözleri ile yine aynı güzellikte bakıyor bana.. Ve ben her yeni gün, tekrar tekrar hayran oluyorum ona.. İştede, evde de benim için çalışıyor, bunu çok iyi biliyorum.. Ama bilmeyenler annemin canını sıkacak sorular soruyorlar.. Neymiş efendim evde otursaymış, bana kendi baksaymış daha iyi olmaz mıymış, sanki annem bilmiyor bunu.. Yapabilse zaten yapar benim annem.. Neymiş oğlun düşkün mü sana, özlüyor mu seni, görünce ne yapıyor? Büyüyeyim annemin canını sıkan, gözlerini buğulaştıran soruları soranlara, soracağım! Küçük olabilirim, annem çalışıyor olabilir.. Annemi yanyana olduğumuz zamanlar bile özlüyorum, gördüğüm zaman kucağından inmek nedir bilmiyorum, sevmenin görme ile alakalı olmadığını daha aylık olan ben biliyorum, koca koca insanlar bilmiyor..  Ne tuhaf.. Annem de, ben de çok iyi biliyoruz ama, bilmeyenler, annemin canını sıkanlar için haykırıyorum annemi, canımı canında taşıyanımı çok çoook seviyorum, çok çok çomçok seviyorummm ♥

.