En Çokta Sofra Başında Aile Oluruz..

Yeni bir haftaya merhaba diyelim.. Yine aylardan kasım dedik dedik, kasımı da yedik :)
Yedik demişken, gelin sizi pazar soframıza götüreyim..

.

Biz kendimizi bildik bileli sofraya hep beraber otururuz.. Annem öyle alıştırdı.. Bizde hemencecik alışıverdik.. Okuldan aç da dönsek, evin reisi eve gelmeden sofra kurmadık.. Annem hep az kaldı gelmek üzere derdi, beklerken uyuduğumuz bile olurdu.. Gözlerimizin kapandığını gören anam sofrayı kurayım yiyin öyle uyuyun derdi ama dinleyen kim, alışmıştık bir kere sofranın başında hep beraber olmaya, aile olmaya.. Biraz uyuyalım Babam gelince sen bizi uyandırırsın der uykuya devam ederdik.. Kendi iş yerimiz olduğu için dükkanımızın kapanma saati belli olmazdı.. Müşteriye göre değişirdi saat.. Ev telefonu, cep telefonu da olmadığından arayıp öğrenemezdikde geleceği saati.. Ama o bekleyiş var ya o kadar güzel bir bekleyişti ki! Motorumuzun sesini iki sokak öteden tanırdık, o sesi duyunca annemin bizi uyandırmasına gerek kalmadan uyanır giriş kapısına koşardık.. Motorumuzun sesi, kurulmuş saat alarmı ile aynı işi görürdü bizim için.. Biz karşılama telaşındayken anam sofrayı hazırlardı, eve çıktığımızda sofranın tek eksiği su ve ekmek olurdu.. Onuda mutfaktan kapar getirir sofraya kurulurduk.. Babam ellerini yıkarken bir yandan da bize seslenirdi siz başlayın ben geliyorum diye.. Ama olmazdı, atamız oturmadan yemeğe başlamazdık.. İlla oturacak eline kaşığını alacak anca o zaman başlardık yemeğe.. Zaten hafta içi sadece akşamları aynı sofra başında buluşuyorduk, bunu da çok iyi değerlendirmek gerekiyordu, gerekeni yapıyorduk.. | Ömrüm boyunca beklediğim en güzel şeydi.. Çünkü beklenen çok özeldi! |

Yıllar geçti büyüdük, eksildik, ama öğrendiğimiz bu güzel geleneği zamanın değiştirmesine izin vermedik.. Yine aynı şekilde devam ediyoruz, kalan sağlar ile tam olmadan sofraya oturmuyoruz.. Çünkü biliyoruz ki sofra aile için çok özel ve önemlidir.. Çünkü biliyoruz ki en çok sofra başında aile olunur..

... Gülümesemelerimiz Eksilmesin ...

♥